29 februari 2020 – Onze Camino

Nog dertig te gaan

Volgens mij hebben we nu alles in huis om onze rugzakken mee te vullen. Zelfs een wegwerp scheermes, oordoppen, gezichtsmasker, crèmes in soorten en maten, pijnstillend of verzachtend, met dank aan mijn huisarts gaan er zwaardere pijnsmarties mee, dus dit alles moet gewoon goed komen.
Vorige week heerlijk geshopt bij het Kruidvat en lang leve de korting, handige plastic compressiezakken à € 1,50 per 2 stuks gekocht, ook voor BB. Dat moest uitgeprobeerd worden natuurlijk. Een heel kleine gebruiksaanwijzing was bijgesloten in het doosje, dus moet lukken toch? Toch? Of niet? Zak vol met spullen, op de strijkplank (die staat standaard opgesteld in onze logeerkamer c.q. mijn wandeloutfitvergaarruimte) en drukk’n, lucht eruit! Uit! Niks uit, was en bleef bol als een ballon. Goed, ik in de mannen-modus: oplossing zoeken, hoe moeilijk kan het zijn? Stukje aan de bovenzijde openlaten (net een diepvrieszak met ritssluiting), weer drukk’n, dubbel vouwen die zak, nog meer drukk’n en laatste stukje dichtritsen. Voila gelukt! Nu even Gerbrand roepen om de strijkplank weer even omhoog te buigen, die hangt nu als een skischans op z’n onderstel.

Hoe moet dat?

Kreeg ik afgelopen zondag de vraag van Brigitte hoe in vredesnaam die plastic compressiezakken te gebruiken. Zelfs haar man kwam erbij aan te pas om dit probleem te ontrafelen. Niet gelukt 😊 Maar ik wist ‘t ❗️

Op de koffie

Gisteren kwam ik BB tegen bij haar moeder en hebben we weer e.e.a. omgeruild. Ik mag nu in haar lichtgewicht slaapzak, want zij heeft nu ook een lakenzak. Ik kreeg nog een heel schoap mee en BB kan het voor- en achterlicht aan haar grote vriend bevestigen. Stuurde ze mij eergisteren nog een appje met een notitie van alle gewichten van al haar bagage, ga ik één dezer dagen mijn grote vriend ook maar eens proef-bepakken en wegen.

Schelpen

Wij zijn er steeds meer klaar voor en de spanning stijgt beetje bij beetje. Ons pelgrimspaspoort, Credential, halen we op bij de kathedraal in Porto, nu de Jakobsschelp nog. Daar ik nergens info vind of die daar ook verkrijgbaar zijn (zal wel, maar ik speel graag op safe) en ik wil ‘m vanaf het begin op mijn grote vriend meedragen, toch dadelijk even bij onze visboer langs. Wanneer het met bakken uit de lucht valt bij ons in Doetinchem (toch de perfecte tijd voor boodschappen doen), ga ik gezellig onder de luifel van de visboer staan en informeer of zij überhaupt die schelpen kunnen leveren. Ja dat kan, met inhoud en zonder kostenopgave, want daar hebben ze geen idee van. Wanneer ik uitleg waarom ik er twee wil zonder inhoud, zegt een vriendelijke mede-inwoonster van alhier, die naast mij staat, dat ze er thuis wat heeft liggen, ooit meegenomen vanuit Frankrijk. Ik mag ze ophalen. Hoe liefffffff 💋

Nu rest ons nog een klein probleempje, hoe krijgen we er een touwtje door? Boren? Mooie taak om uit te besteden aan mijn handige wederhelft. 😊 Heeft u een goed idee, laat het mij weten!